Het ontbreekt Brussel aan oog voor perspectief

Regelmatig duikt het debat over de torens weer op, met name wanneer de nood tot het verdichten van de stad vergroot.  De bouw van een toren is terecht, telkens opnieuw, het onderwerp van een impactstudie.  Want de impact van een toren op de directe omgeving is niet te verwaarlozen.  Zo veranderen schaduw en wind bijvoorbeeld de levenskwaliteit in de omgeving.

Een ander aspect, dat zelden in aanmerking wordt genomen, is dat van de veranderende perspectieven.  Alle steden hebben een skyline die bij elke nieuwe toren wordt aangepast.  Deze verandering is niet noodzakelijkerwijs negatief.  Zo zal niemand klagen over de bouw van de toren van het stadhuis in de 15e eeuw...! Denk bijvoorbeeld ook aan de structurerende werking van de torens van de wijk La Défense, bij onze Parijse buren, in de as van het Het Louvre en les Champs Elysées.

In Brussel kan men de relevantie van de torens in de as van de lanen van het Park van Brussel in vraag stellen.  De Financietoren en de Sint-Joost-toren zitten in het verlengde van deze lanen.  Ook het uitzicht op het Paleis der Academiën vanop het Paleizenplein is al jaren lang verpest door twee verdiepingen van een gebouw aan de Kunstlaan.